Boże Narodzenie jest już na progu. Zatem przyjrzyjmy się tradycjom tego święta w Monako.

Przez ponad siedem stuleci Monako tworzyło własne tradycje, starannie przestrzegane przez rodziny Monako. Większość z tych tradycji wiąże się ze świętami religijnymi, w tym obchodami Bożego Narodzenia.

W Monako Wigilia gromadzi całą rodzinę. Dzięki świątecznemu wystrojowi oświetlającemu całe Księstwo i oferowanym specjalistycznym potrawom jest to doskonała okazja do spędzenia ciepłych chwil z najbliższymi.

Pan de Natale

Pan de Natale to jedna z najstarszych tradycji monako, szczególnie konsekrowana podczas mszy bożonarodzeniowej. Okrągły, słodki chleb z czterema do siedmiu orzechów laskowych i gałązką oliwną ułożonymi w kształt krzyża to obowiązkowy element świątecznego stołu. Pan de Natale jest tradycyjnie błogosławiony przez głowę rodziny, a także podczas pasterki w katedrze w Wigilię Bożego Narodzenia. Na zakończenie Mszy św., podczas Ofiary, Arcybiskup Monako symbolicznie błogosławi wszystkie chleby, które zostaną podane przy rodzinnych stołach tego wieczoru lub podczas świątecznej kolacji.

Podobnie jak wiele starożytnych tradycji, groziło jej „wyginięcie”. Jednak Komitet Tradycji Monako stara się go ożywić we współpracy z lokalnymi piekarniami, sprzedając ten wyjątkowy słodki chleb na kilka dni przed Bożym Narodzeniem. Tradycja Pan de Natale jest jednym z głównych fundamentów tożsamości Monako, a goszcząc Pan de Natale w ratuszu, Rada Gminy odnawia swoje przywiązanie do tradycji Monako.

Błogosławieństwo gałązki oliwnej

Inna starożytna tradycja bożonarodzeniowa dotyczy gałązki oliwnej: błogosławieństwa gałązki oliwnej. Najmłodszy lub najstarszy gość przed zasiadaniem do tradycyjnego stołu bożonarodzeniowego zanurzał gałązkę oliwną w kieliszku wina, podchodził do kominka i odmawiał modlitwę oraz znak krzyża. Wszyscy pozostali goście pili wino i siadali do obfitego stołu, zarówno wyrafinowanego, jak i hojnego. A żadna świąteczna uczta w Monako nie byłaby kompletna bez indyka i foie gras!

Na stole znajdziemy również czekoladowy, biały i czarny nugat z orzechów laskowych, orzeszki pinii i pistacje. Tradycyjna rozrywka obejmowała loterie i inne gry.

Trzynaście deserów

Inną interesującą tradycją bożonarodzeniową jest trzynaście deserów serwowanych na cześć Jezusa Chrystusa i jego dwunastu apostołów. Jednym z nich byłyby „4 żebraków”, symbolizujące różne zakony katolickie związane ślubem ubóstwa: orzechy laskowe i włoskie dla augustianów; suszone figi dla franciszkanów; migdały dla karmelitów i rodzynki dla dominikanów. Głównym deserem jest jednak „La Pompe”, rodzaj słodkiej focaccii przygotowywanej z mąki, oliwy z oliwek, cukru i esencji z kwiatu pomarańczy. Tradycyjnie nie jest cięty nożem, ale łamany ręcznie, tak jak Chrystus łamał swój chleb. Jeśli zrobi się to w inny sposób, mówi się, że w nadchodzącym roku należy spodziewać się ruiny finansowej.

Wesołych Świąt!