Podatek dochodowy od działalności gospodarczej (ISB) został wprowadzony w Monako po zawarciu umowy podatkowej z Francją w dniu 18 maja 1963 r. (Umowa podatkowa). Zakres ISB jest ograniczony w porównaniu z systemami podatku dochodowego od osób prawnych mającymi zastosowanie w sąsiednich jurysdykcjach, ponieważ jest ograniczony wyłącznie do dochodu uzyskanego z transgranicznej działalności handlowej i przemysłowej lub z korporacyjnej własności praw własności intelektualnej. Należy ponadto zauważyć, że ISB jest jedynym podatkiem dochodowym obowiązującym w Monako. Żaden podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodów i zysków osiąganych przez osoby fizyczne nie ma zastosowania w Monako (w zakresie, w jakim nie uzyskują one dochodów z transgranicznej działalności handlowej i przemysłowej).

Tam, gdzie ma to zastosowanie i zgodnie z art. 1 umowy podatkowej, ISB jest z zasady oceniany i odzyskiwany na takich samych warunkach, jak podatek dochodowy od osób prawnych we Francji. Zasada ta nie ma jednak charakteru bezwzględnego i ze względu na specyfikę jurysdykcji Monako, istnieje wiele przepisów regulujących francuski podatek dochodowy od osób prawnych, które nie są odzwierciedlone w ustawodawstwie Monako dla celów ISB.

Inna specyfika jurysdykcji Monako polega na tym, że tworzenie korporacji lub innych przedsiębiorstw lub spółek osobowych, których akcje nie są w całości posiadane przez obywateli Monako, wymaga uprzedniego uzyskania zezwolenia wydanego przez Ministerstwo Stanu Monako.

W tym względzie obecna praktyka rządu Monako nie pozwala na tworzenie czystych spółek holdingowych, których jedynym celem jest posiadanie i zarządzanie udziałami w jej spółkach zależnych i które nie prowadzą żadnej działalności operacyjnej. Ta praktyka, w połączeniu z brakiem elastyczności monaskiego prawa korporacyjnego, ma duży wpływ na planowanie korporacyjne spółek z siedzibą w Monako, w szczególności tych, które chcą rozwijać się na arenie międzynarodowej, które w rezultacie są zachęcane do tworzenia spółek holdingowych za granicą.

Główną niedawną zmianą mającą wpływ na zasady rządzące ISB jest obniżenie stawki ISB z 31% do 28% dla lat budżetowych rozpoczynających się od 1 stycznia 2020 r. Do 2022 r. będzie ona stopniowo obniżana do 25%. Obecnie wynosi ona 26,5%.

Prowadzenie działalności gospodarczej w Monako

Wybór formy prawnej oraz transakcje

Zasady rządzące ISB zawarte są głównie w rozporządzeniu suwerennym nr 3.152 z dnia 19 marca 1964 r. ustanawiającym ISB w Monako, z późniejszymi zmianami (rozporządzenie 3.152).

Zgodnie z art. 1 rozporządzenia 3.152, ISB w Monako podlegają:

1. spółki (niezależnie od ich formy prawnej), które prowadzą działalność przemysłową lub handlową w Monako i, których obrót w ponad 25% pochodzi z operacji przeprowadzanych bezpośrednio lub pośrednio poza Monako; i
2. spółki zarejestrowane w Monako, niezależnie od ich formy prawnej, czerpiące dochody z:
   • sprzedaży lub licencjonowania patentów, znaków towarowych i procesów produkcyjnych; lub
   • praw własności intelektualnej (określane jako aktywa IP), niezależnie od lokalizacji odpowiednich aktywów IP.

Artykuły 2 i 3 Rozporządzenia 3152 szczegółowo opisują, jak należy rozumieć kryteria obrotu, o których mowa w lit. a). W związku z tym:

1. obrót pochodzący ze sprzedaży towarów i aktywów jest uważany za wygenerowany poza Monako, gdy sprzedaż jest realizowana poza Monako lub gdy ostateczne miejsce przeznaczenia sprzedawanych towarów lub aktywów znajduje się poza Monako, niezależnie od tego, czy dostawa miała miejsce wewnątrz, czy poza terytorium Monako. Sprzedaż detaliczna towarów na terytorium Monako jest jednak zawsze traktowana jako zrealizowana w Monako.
2. obrót pochodzący z usług świadczonych w ramach działalności handlowej lub przemysłowej uważa się za wygenerowany poza Monako, gdy usługi są świadczone lub używane poza Monako. W szczególności należy uznać za zrealizowane poza Monako:
   • ubezpieczenie ryzyka zlokalizowanego poza Monako;
   • usługi bankowe i finansowe świadczone na rzecz beneficjentów spoza Monako;
   • przewozy pasażerów i towarów do lub z Monako; i
   • wynajem lub licencjonowanie jakichkolwiek aktywów materialnych lub niematerialnych poza Monako.

Formy prowadzenia działalności gospodarczej

ISB jest pobierany od spółek monegaskich w zależności od charakteru ich działalności, jak opisano powyżej, i niezależnie od ich formy prawnej. Zgodnie z art. 4 rozporządzenia nr 3.152 ISB, w stosownych przypadkach, jest pobierany w imieniu spółki kapitałowej, spółki osobowej lub innego podmiotu prowadzącego działalność podlegającą opodatkowaniu. 

Niektórym spółkom, takim jak Monegasque non-Trading Companies ( sociétés civiles ), uniemożliwia się jednak prowadzenie jakiejkolwiek działalności handlowej lub przemysłowej, a zatem nie powinny, co do zasady, podlegać ISB.

Krajowy podatek dochodowy od osób prawnych

Jedynie przedsiębiorstwa generujące ponad 25 % swoich obrotów poza Monako, jak opisano powyżej, oraz firmy z Monako, które uzyskują dochód z aktywów IP, podlegają ISB. W przypadku gdy przedsiębiorstwo generuje ponad 25% swojego obrotu poza Monako, cały jego dochód podlega ISB, w tym, w odpowiednim przypadku, dochód pochodzący z części obrotu wygenerowanego w Monako.

Liczne działania niekomercyjne (takie jak promocja nieruchomości, działalność wykonywana przez lekarzy, prawników lub księgowych) lub lokalna działalność komercyjna (taka jak handel detaliczny, catering i hotele) są zatem wyłączone z ISB.

W stosownych przypadkach ISB jest szacowany na podstawie dochodu podlegającego opodatkowaniu osiągniętego w ciągu roku podatkowego. Wydatki poniesione w interesie podatnika co do zasady podlegają odliczeniu od dochodu do opodatkowania, w szczególności:

1. wydatki ogólne dowolnego rodzaju, koszty wynagrodzeń, czynsze;
2. amortyzacje środków trwałych oraz odpisy z tytułu utraty wartości księgowane zgodnie z zasadami rachunkowości Monako;
3. koszty finansowe podlegające zasadom niedostatecznej kapitalizacji opisanym poniżej;
4. wynagrodzenia dyrektorów, z zastrzeżeniem ograniczeń opisanych poniżej; i
5. podatki, z wyjątkiem ISB.

Następujące wydatki nie podlegają jednak odliczeniu i zostałyby dodane z powrotem do dochodu podlegającego opodatkowaniu:

1. kary związane z naruszeniem przepisów podatkowych;
2. wydatki poniesione na cele korupcyjne; i
3. hojne wydatki związane z polowaniem lub rybołówstwem lub zakupem prywatnych domów lub jachtów.

Wreszcie, straty podatkowe ujęte w odniesieniu do roku podatkowego mogą zostać przeniesione na przyszłe okresy i odliczone od dochodu do opodatkowania uznanego za następne lata podatkowe bez ograniczeń czasowych, do wysokości 1 miliona euro, plus 50 % dochodu do opodatkowania przekraczającego 1 milion.

Straty podatkowe ujęte w odniesieniu do roku obrotowego mogą również zostać przeniesione i odliczone od dochodu do opodatkowania wykazanego za poprzedni rok obrotowy, o ile dochód ten nie został podzielony między udziałowców. Potrącenie jest ograniczone do 1 miliona euro. W tym scenariuszu podatnik otrzymałby roszczenie przeciwko organom podatkowym Monako odpowiadające kwocie zaoszczędzonej przez ISB w wyniku kompensacji przeniesionych strat podatkowych, które mogłyby zostać wykorzystane do spłaty ISB należnego z tytułu pięć kolejnych lat podatkowych, a wszelkie zaległe kwoty zostaną zwrócone przez władze podatkowe Monako na koniec tego pięcioletniego okresu.

Podatek międzynarodowy

ISB jest pobierany w Monako na podstawie terytorialnej. W związku z tym dochód uzyskany przez podatnika z Monako, który można przypisać (1) zagranicznemu stałemu zakładowi podatnika; (2) transakcje realizowane za granicą na bieżąco przez zależnego przedstawiciela podatnika upoważnionego do działania w jego imieniu; lub (3) pełny krąg operacji wykonywanych poza Monako przez podatnika jest wyłączony z podstawy opodatkowania ISB.

I odwrotnie, dochód uzyskiwany przez firmy zagraniczne prowadzące działalność handlową lub przemysłową w Monako za pośrednictwem stałego zakładu w Monako, przedstawiciela zależnego lub pełnego kręgu działalności podlega ISB w Monako – w zakresie, w jakim ponad 25 % ich obrót jest realizowany poza Monako, jak opisano powyżej.

Lokalne spółki zależne zagranicznych spółek macierzystych podlegają ISB na tych samych warunkach, co spółki kontrolowane w Monako.

Zachęty podatkowe

Zgodnie z rozporządzeniem suwerennym nr 10.324 z dnia 17 października 1991 r. nowe spółki mogą korzystać z pełnego zwolnienia z ISB przez pierwsze 23 miesiące ich istnienia. Zwolnienie jest dalej obniżane do 75%, 50% i 25% na każdy kolejny 12-miesięczny okres. Te pełne i częściowe zwolnienia są uzależnione od warunku, że (1) kapitał zakładowy nowej spółki nie jest w więcej niż 25% w posiadaniu innych spółek oraz (2) spółka nie została utworzona w ramach przegrupowania, restrukturyzacji lub rozszerzenie wcześniejszych działań.

Zgodnie z rozporządzeniem suwerennym nr 10.325 z dnia 17 października 1991 r., przedsiębiorstwa ponoszące wydatki na badania i rozwój mogą skorzystać z ulgi podatkowej naliczanej od tych wydatków (ulga podatkowa na badania i rozwój). Ulga podatkowa na B + R stanowi 30% wydatków na B + R nieprzekraczających 100 mln EUR oraz 5% wydatków na B + R przekraczających tę kwotę. Dotacje publiczne oraz, pod pewnymi warunkami, opłaty wypłacane doradcom zewnętrznym w celu uzyskania porady dotyczącej skorzystania z ulgi podatkowej na badania i rozwój są jednak odliczane od podstawy ulgi podatkowej na badania i rozwój.

Wreszcie, zgodnie z suwerennym rozporządzeniem nr 14 z dnia 10 maja 2005 r., zagraniczne przedsiębiorstwa zaangażowane w transgraniczną żeglugę i nawigację lotniczą są pod pewnymi warunkami zwolnione z ISB w odniesieniu do ich działalności prowadzonej w Monako. Zgodnie z dekretem Ministra nr 2005-270 z dnia 27 maja 2005 r. działalność ta obejmuje w szczególności przewóz pasażerów i towarów, obsługę, wynajem lub czarter statków wycieczkowych i statków powietrznych oraz eksploatację statków rybackich.

Dochód ze źródeł zagranicznych

Dochód ze źródła zagranicznego, którego nie można przypisać do zagranicznego stałego zakładu, jest generalnie uwzględniony w podstawie opodatkowania ISB. Każdy podatek u źródła potrącony przez jurysdykcję źródła dochodu może, po uzasadnieniu, zostać odliczony od ISB należnego w Monako w odniesieniu do tego samego dochodu.

Zgodnie z art. 15 rozporządzenia nr 3.152 spółki akcyjne (SAMs) mogą korzystać z systemu zwolnień z udziału w dywidendach otrzymywanych od spółek zależnych, które mają postać spółek z ograniczoną odpowiedzialnością lub akcyjnych, których akcje są imienne, czy to spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, czy korporacje mają siedzibę w Monako lub za granicą. W ramach systemu zwolnień z uczestnictwa w dywidendach otrzymanych od tych spółek zależnych to:

1. 95% zwolnienia, jeżeli jednostka dominująca posiadała co najmniej 50% kapitału zakładowego spółki zależnej przez co najmniej dwa lata w momencie wypłaty dywidendy;
2. 90% zwolnienia, jeżeli jednostka dominująca posiadała co najmniej 35% kapitału zakładowego spółki zależnej przez co najmniej dwa lata w momencie wypłaty dywidendy; i
3. 80% zwolnione, jeżeli jednostka dominująca posiadała co najmniej 20% kapitału zakładowego spółki zależnej przez co najmniej dwa lata w momencie wypłaty dywidendy.

Nie przyznaje się ulgi podatkowej w odniesieniu do zagranicznego podatku potrącanego u źródła od dywidend objętych zwolnieniem z udziału.

Wymagania dotyczące kapitalizacji

Zgodnie z art. 9 rozporządzenia nr 3.152 odsetki od pożyczek udzielonych przez spółkę jej bezpośrednim akcjonariuszom podlegają ograniczeniu stopy procentowej, zgodnie z którym część odsetek naliczonych według stopy przewyższającej o dwa punkty ustawową stopę procentową publikowaną przez francuski bank centralny nie podlega odliczeniu od dochodu podlegającego opodatkowaniu.

Oprócz tego ograniczenia stopy procentowej nie podlegają odliczeniu odsetki przysługujące spółce jej bezpośrednio kontrolującym akcjonariuszom, poniesione od części pożyczki przekraczającej połowę kapitału zakładowego spółki.

Mówiąc bardziej ogólnie, od lat podatkowych rozpoczynających się 1 stycznia 2019 r. lub później odliczenie kosztów finansowych netto podlega nowemu ogólnemu ograniczeniu do odliczenia. Koszty finansowe podlegające odliczeniu są ograniczone do wyższej z następujących kwot:

1. 3 miliony euro na rok podatkowy; lub
2. 30% dochodu do opodatkowania podlegającego ISB, przed skompensowaniem wszelkich przeniesionych strat podatkowych, powiększonych o odpowiednie koszty finansowe netto, wszelkie zaksięgowane amortyzacje i utratę wartości oraz zyski lub straty kapitałowe ujęte w momencie przeniesienia aktywów.

Na potrzeby ogólnego ograniczenia odliczeń koszty finansowe netto definiuje się jako różnicę między odsetkami zapłaconymi a odsetkami otrzymanymi z tytułu wszelkich długów zaciągniętych przez spółkę. Koszty finansowe netto nie podlegające odliczeniu za dany rok obrotowy można odliczyć od dochodu podlegającego opodatkowaniu za pięć kolejnych lat podatkowych, z zastrzeżeniem tych samych ograniczeń.

Wyjątkowo, część kosztów finansowych netto obsługiwanych przez spółkę podmiotom powiązanym podlega bardziej restrykcyjnej zasadzie przedawnienia w zakresie, w jakim średnia kwota zadłużenia zaciągniętego przez spółkę wobec takich podmiotów powiązanych przekracza o 1,5 kwoty kapitałów netto spółki, oszacowanych na początku lub na końcu roku obrotowego. W takim scenariuszu odliczenie kosztów finansowych netto byłoby ograniczone do najwyższej z następujących kwot:

1. 1 milion euro na rok podatkowy; lub
2. 10 procent dochodu do opodatkowania podlegającego ISB, przed kompensatą wszelkich przeniesionych strat podatkowych, powiększonych o odpowiednie koszty finansowe netto, zaksięgowane amortyzacje i utratę wartości oraz zyski lub straty kapitałowe ujęte w momencie przeniesienia aktywów.

Na potrzeby tej bardziej restrykcyjnej zasady ograniczenia odliczenia dwie strony uznaje się za powiązane, jeżeli:

1. jeden z nich posiada bezpośrednio lub pośrednio większość kapitału zakładowego drugiego lub faktycznie wykonuje uprawnienia decyzyjne w stosunku do drugiego; lub
2. obaj są kontrolowani przez tę samą osobę trzecią na warunkach opisanych w lit. a).

Część kosztów finansowych zasądzonych podmiotom powiązanym, która nie podlega odliczeniu za dany rok podatkowy przy zastosowaniu powyższej zasady ograniczenia możliwości odliczenia, może zostać odliczona tylko w odniesieniu do kolejnych lat podatkowych i na tych samych warunkach, aż do jednej trzeciej ich kwoty.

Podmioty powiązane i transakcje pomiędzy podmiotami powiązanymi

Struktura własnościowa podmiotów powiązanych

W Monako nie istnieje system konsolidacji grup podatkowych umożliwiający konsolidację podatkową dochodów i strat między podmiotami z tej samej grupy przedsiębiorstw.

Ponadto nie istnieją żadne przepisy, które pozwalałyby na opodatkowanie w Monako dochodu uznawanego przez spółki kontrolowane przez podmioty zagraniczne, nawet w okolicznościach, w których takie kontrolowane spółki zagraniczne miałyby siedzibę w jurysdykcjach o niskim poziomie opodatkowania.

Krajowe transakcje pomiędzy podmiotami powiązanymi

Transakcje krajowe między spółką podlegającą ISB a podmiotem powiązanym zwykle nie są kwestionowane przez organy podatkowe Monako, o ile transakcje te są zawierane w interesie spółki i są odpowiednio udokumentowane.

Zgodnie z art. 12 Rozporządzenia 3.152, opłaty za usługi, prowizje maklerskie, prowizje pośrednictwa oraz opłaty licencyjne z tytułu praw własności intelektualnej nie podlegają odliczeniu od dochodu podlegającego opodatkowaniu, gdy są wypłacane podmiotom powiązanym mającym siedzibę w Monako.

Zgodnie z art. 13 rozporządzenia nr 3152 wypłaty wynagrodzeń dyrektorów generalnie podlegają odliczeniu od dochodu podlegającego opodatkowaniu, o ile dotyczą efektywnej pracy i nie są nadmierne w stosunku do uznanych praktyk międzynarodowych, w szczególności stosowanych w Unii Europejskiej. W przypadku spółek, których obrót nie przekracza 3,5 mln EUR w przypadku firm świadczących usługi i 7 mln EUR w przypadku innych spółek, wynagrodzenia dyrektorów są ograniczone do kwot określonych w rozporządzeniu w sprawie suwerenności nr 373 z dnia 26 stycznia 2006 r. Te limity są jednak wysokie. Na przykład w przypadku firmy usługowej, której obrót wynosi 3,5 mln EUR, honoraria wypłacane najlepiej opłacanemu dyrektorowi byłyby ograniczone do 1,5 mln EUR, do którego można dodać alokację na zwrot kosztów prowadzenia działalności, którą można określić procentowo do 15% opłat. Wynagrodzenie pozostałych dyrektorów jest ograniczone do 75% wynagrodzenia wypłacanego najlepiej opłacającemu dyrektorowi.

W przypadku firm, których obroty przekraczają progi 3,5 mln EUR lub 7 mln EUR, nie ma ustalonego limitu regulacyjnego.

Opłaty dyrektorskie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Monako przez dyrektorów będących rezydentami Monako i nie podlegają żadnemu podatkowi u źródła w Monako, jeśli są płacone dyrektorom niebędącym rezydentami Monako. W związku z tym wypłata tych opłat dyrektorom będącym rezydentami Monako lub dyrektorom korzystającym z korzystnego systemu podatku dochodowego w państwie zamieszkania spowodowałaby zmniejszenie całkowitego zobowiązania podatkowego.

Międzynarodowe transakcje pomiędzy podmiotami powiązanymi

Art. 14 Rozporządzenia 3.152 określa zasady ustalania cen transferowych. Zgodnie z niniejszym artykułem wszelkie przekazywanie zysków ze spółki w Monako podlegającej ISB na zagraniczne podmioty powiązane w drodze transakcji, które nie są zawierane na warunkach rynkowych (wzrost lub spadek ceny w porównaniu z godziwą ceną rynkową, wszelkie inne środki), należy dodać z powrotem do podlegającego opodatkowaniu dochodu spółki w Monako.

Monako nie pobiera żadnego podatku u źródła od jakichkolwiek płatności dokonywanych na rzecz beneficjentów niebędących rezydentami (dywidendy, odsetki, tantiemy, opłaty za usługi itp.).

Transakcje ze stroną trzecią

Sprzedaż udziałów lub aktywów za gotówkę

Zgodnie z art. 10 rozporządzenia 3152 każdy zysk kapitałowy uznany przez spółkę podlegającą ISB z tytułu przeniesienia środka trwałego może zostać wyłączony z dochodu podlegającego opodatkowaniu w roku obrotowym, w którym dokonano przeniesienia, w zakresie spółka zobowiązuje się do ponownego zainwestowania w ciągu trzech lat kwoty zysku kapitałowego powiększonego o podstawę opodatkowania przenoszonego składnika aktywów w nabycie innych środków trwałych w interesie spółki. Jest to mechanizm odroczenia podatku, ponieważ kwota zysku kapitałowego wyłączona z dochodu podlegającego opodatkowaniu w momencie przeniesienia jest odliczana od podstawy opodatkowania aktywów nabytych w ramach reinwestycji.

Przeniesienie akcji stanowiących co najmniej 20% kapitału zakładowego emitenta lub posiadanych dłużej niż dwa lata w momencie ich przeniesienia, a także, pod pewnymi warunkami, dochód z wyłącznej licencji na patenty, może przynieść korzyści z tego mechanizmu odroczenia podatku.

Każdy zysk kapitałowy uznany przez spółkę podlegającą ISB po częściowym lub całkowitym przerwaniu działalności firmy jest: (1) 50% zwolniony, jeżeli przerwa nastąpi w ciągu pięciu lat od rozpoczęcia działalności firmy; oraz (2) 80% zwolnione, jeżeli przerwa nastąpi później.

Należy przypomnieć, że oprócz firm z Monako, które uzyskują dochód z praw własności intelektualnej, ISB podlegają tylko firmy Monako, które realizują ponad 25 % swoich obrotów poza Monako. Pod tym względem jedynie sprzedaż aktywów poza Monako lub dostawa poza Monako byłaby uznawana za obrót zrealizowany poza Monako.

Transakcje wolne od podatku lub z odroczonym podatkiem

Fuzja z udziałem spółki z Monako może wywołać konsekwencje podatkowe w Monako, jeśli spółka podlega ISB.

Zgodnie z art. 11-2 Rozporządzenia 3.152, zyski kapitałowe ujęte w wyniku połączenia (inne niż zyski kapitałowe ujęte na towarach, jeśli takie istnieją) korporacji w Monako są zwolnione z ISB, pod warunkiem że podmiot łączący się zobowiązuje się w umowie o połączeniu do obliczenia wszelkie dalsze amortyzacje i zyski kapitałowe ujęte z aktywów wniesionych przez podmiot powstały w wyniku połączenia w wyniku połączenia, w odniesieniu do księgowej wartości netto, jaką miały one w księgach podmiotu powstałego w wyniku połączenia.

Połączone spółki w Monako podlegające ISB i, które nie mogą skorzystać z korzystnego reżimu fuzji, zostaną uznane za kończące swoją działalność i będą natychmiast podlegać ISB w odniesieniu do wszelkich bieżących dochodów i ukrytych zysków kapitałowych. Zyski kapitałowe skorzystałyby jednak na częściowych zwolnieniach opisanych powyżej.

Uwarunkowania międzynarodowe

Z punktu widzenia podatku dochodowego w Monako nie ma zasadniczej różnicy między krajowymi transakcjami z osobami trzecimi a transakcjami transgranicznymi z osobami trzecimi, z wyjątkiem tego, że jest bardziej prawdopodobne, że transakcje międzynarodowe dotyczą podmiotów Monako prowadzących działalność transgraniczną podlegającą ISB. Można to wytłumaczyć w szczególności brakiem podatku u źródła nakładanego w Monako na wszelkiego rodzaju płatności dokonywane na rzecz nierezydentów oraz brakiem jakiegokolwiek systemu konsolidacji podatkowej w Monako.

Nie ma przepisów dotyczących połączeń transgranicznych. Fuzja spółki z Monako ze spółką zagraniczną może nie skorzystać z korzystnego systemu Monako dotyczącego połączeń.

Ponieważ Monako ma ograniczoną sieć umów podatkowych, dochody zagraniczne mogą często podlegać krajowemu podatkowi u źródła w jurysdykcji źródła bez ograniczeń, w szczególności dywidend, odsetek i opłat licencyjnych otrzymanych od zagranicznych spółek zależnych. W zakresie, w jakim spółka będąca beneficjentem Monako podlega ISB, ten podatek u źródła dałby jednak prawo do ulgi podatkowej, która mogłaby zostać odliczona od ISB należnego w odniesieniu do tego samego dochodu, z wyjątkiem dywidend korzystających z udziału system zwolnień.

Podatki pośrednie

VAT i cło

Monako i Francja tworzą unię celną i są uważane za część tego samego terytorium do celów podatku VAT i cła. Przepisy dotyczące podatku VAT obowiązujące w Monako są w większości takie same, jak te stosowane we Francji.

Obowiązki rejestracyjne obowiązujące spółki

Subskrypcje na kapitał zakładowy spółek w Monako podlegają opłacie rejestracyjnej w wysokości 1%. Zapisy na kapitał zakładowy SAM podlegają dodatkowej opłacie skarbowej w wysokości 0,5% i podlegają opłacie notarialnej w wysokości 0,9%. W związku z tym całkowity koszt subskrypcji kapitału zakładowego w spółce akcyjnej wynosi 2,4 proc.

Przeniesienie akcji spółki akcyjnej Monako, która nie jest właścicielem nieruchomości znajdujących się w Monako, podlega opłacie rejestracyjnej w wysokości 1%; Jednak w praktyce opłaty te są rzadko płacone, ponieważ rejestracja przeniesień w określonym okresie nie jest obowiązkowa, z wyjątkiem przeniesienia udziałów w spółkach cywilnych Monako ( sociétés civiles ). Przeniesienia udziałów spółek posiadających nieruchomości w Monako podlegają opłacie rejestracyjnej w wysokości 4,5% lub 7,5% (stawka i podstawa opodatkowania różnią się w zależności od okoliczności).

Przeniesienie nieruchomości znajdujących się w Monako (przy założeniu, że nieruchomość nie jest nabywana przez osobę fizyczną ani przez spółkę cywilną Monako będącą własnością osób fizycznych) oraz przeniesienie bieżącej działalności podlega 7,5 % opłacie rejestracyjnej.

Rozwój międzynarodowy

Inicjatywa OECD-G20 BEPS

Monako zobowiązało się do zastosowania czterech działań BEPS: Działania 5 i 6 dotyczących zapobiegania szkodliwym praktykom podatkowym i nadużyciom traktatów podatkowych, Działania 13 dotyczącego dokumentacji cen transferowych oraz Działania 14 dotyczącego rozwiązywania sporów.

Monako podpisało Wielostronną konwencję o wdrożeniu środków związanych z umową podatkową w celu zapobiegania BEPS, która weszła w życie 1 maja 2019 r.

W zakresie cen transferowych, rozporządzenia państwowe nr 6.712 i 6.713 wdrażały porozumienia OECD w sprawie sprawozdawczości według krajów, które dotyczą międzynarodowych grup przedsiębiorstw, których obrót skonsolidowany przekracza 750 mln euro. W tym kontekście organy podatkowe w Monako będą miały dostęp do deklaracji według krajów zawierających informacje dotyczące podziału obrotów, dochodu netto, zapłaconego podatku dochodowego, kapitału zakładowego, niepodzielonych zysków, liczby pracowników i aktywa materialne znajdujące się w różnych jurysdykcjach, w których utworzono grupę przedsiębiorstw.

Informacje zawarte w deklaracji według krajów mogą być wymieniane przez organy podatkowe Monako z organami podatkowymi w innych jurysdykcjach, które zawarły umowę o wymianie informacji z Monako. Pod tym względem Monako jest stroną wielostronnej umowy między krajami dotyczącymi właściwych organów i wymienia informacje z 54 innymi państwami sygnatariuszami tego porozumienia.

Artykuł 9 rozporządzenia w sprawie suwerennych państw nr 6.713 wyraźnie stwierdza, że ​​organy podatkowe Monako mogą korzystać z deklaracji według krajów w celu sprawdzenia, czy polityka cen transferowych kwalifikującej się grupy wielonarodowej jest zgodna z zasadami cen transferowych określonymi w art. 14 Rozporządzenia 3.152 (co do zasady wymaga zawierania transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi na warunkach rynkowych).

Propozycje UE w sprawie opodatkowania gospodarki cyfrowej

Monako nie jest członkiem Unii Europejskiej i do tej pory nie podjęło żadnych działań mających na celu wzmocnienie opodatkowania gospodarki cyfrowej.

Umowy podatkowe

Monako ma ograniczoną sieć umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Umowa podatkowa zawarta między Francją a Monako nie jest właściwą umową podatkową mającą na celu zapobieganie scenariuszom podwójnego opodatkowania, ale raczej traktatem mającym na celu ustanowienie ISB w odniesieniu do przedsiębiorstw z Monako zaangażowanych w działalność transgraniczną i utrzymanie francuskiego podatku dochodowego od obywateli francuskich z siedzibą w Monako.

Od 2009 r. Monako zawarło 10 umów o unikaniu podwójnego opodatkowania z Guernsey, Liechtensteinem, Luksemburgiem, Mali, Maltą, Mauritiusem, Czarnogórą (jeszcze nie weszła w życie), Katarem, Saint Kitts i Nevis oraz Seszelami. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania podpisywane przez Monako generalnie wzorują się na modelu przewidzianym przez OECD. Ze względu na brak opodatkowania osób fizycznych i ograniczony zakres ISB pojęcie rezydencji nie jest definiowane przez odniesienie do zobowiązania podatkowego. Wobec braku jakichkolwiek podatków od osób fizycznych i podatków u źródła w Monako wpływ umów podatkowych zawartych przez Monako na krajowe przepisy podatkowe jest ograniczony.

Bardziej znacząca umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania pod względem możliwości planowania korporacyjnego to umowa zawarta z Luksemburgiem. Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje obniżenie luksemburskiego podatku potrącanego u źródła od dywidend do 5%, jeśli spółka dominująca z Monako posiada ponad 10% kapitału zakładowego luksemburskiej spółki dystrybucyjnej.

Orzeczenia podatkowe

Istnieje bardzo ograniczona ilość opublikowanego orzecznictwa w sprawach podatkowych, w szczególności na temat ISB. Można to wytłumaczyć faktem, że (1) tylko niewielka część orzeczeń wydanych przez sądy w Monako jest publikowana i podawana do wiadomości publicznej; oraz (2) spory dotyczące kwestii podatkowych są często rozstrzygane między organami podatkowymi Monako a podatnikiem przed wniesieniem sprawy do sądu.

Organy podatkowe Monako reagują dość szybko i chętnie odpowiadają na wezwania podatników w sprawie wszelkich trudności wynikających z interpretacji prawa podatkowego w Monako, nawet w formie pisemnej. Istnieje jednak bardzo mało opublikowanych doktryn organów podatkowych w Monako, podsumowujących ich interpretację prawa podatkowego w Monako.

Perspektywy i wnioski

W ciągu ostatnich 10 lat Monako angażowało się we wdrażanie międzynarodowych standardów mających na celu poprawę przejrzystości podatkowej i walkę z oszustwami podatkowymi. Od 2009 roku Monako zawarło 35 dwustronnych umów podatkowych (25 umów o wymianie informacji i 10 umów o unikaniu podwójnego opodatkowania).

Ponadto Monako wdrożyło do swojego ustawodawstwa automatyczną wymianę informacji dotyczących rachunków finansowych zgodnie ze standardami CRS OECD, które obowiązują od września 2018 r., Oraz podpisało Konwencję OECD o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych, która weszła w życie w Monako dnia 1 kwietnia 2017 r.

Jak już wspomniano, Monako zobowiązuje się do wdrażania obowiązkowych działań BEPS, które obejmują zapobieganie szkodliwym praktykom podatkowym i nadużyciom traktatów podatkowych.

W wyniku tych działań Monako zostało uznane przez OECD za jurysdykcję spełniającą wymogi przejrzystości podatkowej i nie znajduje się na liście jurysdykcji niechętnych współpracy z Komisją Europejską.

W świetle zobowiązań Monako w zakresie BEPS, władze podatkowe Monako były ostatnio bardziej aktywne w kontrolowaniu przez podatników prób zminimalizowania ich dochodu do opodatkowania podlegającego ISB, w szczególności poprzez transakcje i płatności z podmiotami powiązanymi. W kontekście międzynarodowej grupy przedsiębiorstw, organy podatkowe w Monako zapewniłyby, że żadne zyski nie są sztucznie przenoszone poza Monako przez podmioty podlegające ISB. W tym celu organy podatkowe w Monako mogą teraz polegać na informacjach wymienianych z innymi jurysdykcjami, które wdrożyły sprawozdawczość w podziale na kraje i są stroną wielostronnej umowy między właściwymi organami w poszczególnych krajach, o ile podmiot z Monako do ISB jest częścią grupy przedsiębiorstw, których skonsolidowane obroty przekraczają 750 mln euro.

Wpis przygotowany na podstawie artykułu znajdującego się tutaj.