Ślub Alberta II, księcia Monako i Charlene Wittstock odbył się 1 i 2 lipca 2011 r. w Pałacu Księcia Monako. Został opisany jako „największa impreza w Monako od 55 lat”. Innymi słowy, największa od ślubu rodziców Alberta, Rainiera III i Grace Kelly.

Pierwszego dnia odbył się ślub cywilny, który miał miejsce w Sali Tronowej tylko w towarzystwie najbliższych. Charlene Wittstock ubrana była w bladoniebieski kostium od Chanel, a książę Albert w ciemny garnitur. Para złożyła sobie przysięgę małżeńską i podpisała stosowne dokumenty. 2 lipca 2011 roku para powiedziała sobie tak w otoczeniu członków rodzin królewskich, sportowców (zaproszona była m.in. polska lekkoatletka Irena Szewińska!), miliarderów (m.in. Vladimir Doronin), przedstawicieli świata mody (Karl Lagerfeld, Naomi Campbell, Giorgio Armani), muzyki (Andrea Bocelli) czy kina (Roger Moore) w Katedrze w Monako. (źródło: VIVA)

Nie dało się od niej oderwać wzroku – suknię ślubną księżnej Charlene uszyto z prawie 140 metrów jedwabiu, zdobiono tysiącami kryształków Swarovskiego. Jej autorem był Giorgio Armani.

W 2014 roku małżeństwo zostało rodzicami bliźniaków. Na świat przyszedł chłopiec Jacques Honore Rainier i dziewczynka Gabriella Therese Marie. 

Księżniczka Charlène z Monako: olimpijka na tronie Monako

Wszystko zaczęło się w dniu 25 stycznia 1978 roku, gdy Lynette Wittstock, pływaczka akrobatka i instruktorka, urodziła swoją pierwszą ukochaną córkę Charlene Lynette Wittstock w Bulawayo, w ówczesnej Rodezji (obecnie część Zinbabwe), gdzie mieszkała w tym czasie z mężem, Michael Kenneth. Ich córka zaczęła wykazywać duże zainteresowanie pływaniem od trzeciego roku życia. 

W 1989 r. Rodzina Wittstock, pochodzenia niemiecko-irlandzkiego, przeprowadziła się do Południowej Afryki. Niedługo potem urodzili się Gareth i Sean, dwaj bracia Charlene. Charlene dorastała otoczona ciepłem swojej rodziny w przemysłowej dzielnicy Benoni, w południowo-wschodniej części Johannesburga.

W 1996 roku, w wieku 18 lat, osiągnęła podium na Mistrzostwach Afryki Południowej w pływaniu. Pływanie stało się jej wielką pasją. Dlatego postanowiła rzucić studia i całkowicie poświęcić się pływaniu. Wkrótce potem jej rodzina przeprowadziła się do Durban, gdzie Charlene zaczęła być prowadzona przez światowej sławy trenera, Graham Hill. 

W 2000 roku Charlene reprezentowała RPA na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney, osiągając obiecujące wyniki w swoim zespole i zajmując piąte miejsce. W tym samym roku na międzynarodowych zawodach pływackich Mare Nostrum w Monako została nagrodzona złotym medalem za 200 m stylem grzbietowym przez księcia Monaco Alberta II, z którym wówczas wymieniła kilka słów. W 2002 roku otrzymała trzy złote medale w Pucharze Świata i srebrny medal na Igrzyskach Wspólnoty Brytyjskiej w Manchesterze. 

 Charlene planowała wziąć udział w letnich igrzyskach olimpijskich w Pekinie (2008), ale nie uzyskała kwalifikacji. Wcześniej nie startowała w zawodach przez osiemnaście miesięcy z powodu kontuzji ramienia.

W 2006 roku zaczęła oficjalnie towarzyszyć Albertowi II na Igrzyskach Olimpijskich w Sestrière (słynny ośrodek narciarski niedaleko Turynu) oraz w innych istotnych misjach. W marcu 2008 r. po raz pierwszy wzięła udział w prestiżowej Bal de la Rose w stonowanej niebieskiej sukience. W listopadzie 2008 roku wzięła udział w Panda Ball w Singapurze, aby zebrać fundusze na WWF. To sugeruje szczęśliwe zakończenie w krótkim czasie. 

W czerwcu 2010 r., tuż po udziale w królewskim ślubie Wiktorii Szwecji, zaręczyny Charlene oraz Alberta II zostały oficjalnie ogłoszone. Na początku lipca 2011 r. Panna Wittstock i Albert II wzięli ślub.

Książę Albert II – olimpijczyk oddany całym sercem swojemu Księstwu

Syn księcia Rainiera III i księżniczki Grace, książę Albert Alexandre Louis Pierre urodził się 14 marca 1958 r. Po ukończeniu Liceum Alberta I w Monako, studiował w Amherst College w Massachusetts w USA, gdzie uzyskał stopień magistra nauk politycznych.

Jako przyszły następca tronu, od 1984 r. wspierał ojca w prowadzeniu spraw państwowych i reprezentował Księstwo podczas ważnych wydarzeń międzynarodowych, takich jak Szczyt Ziemi w Rio w 1992 r. 5 października 2004 r. poprowadził delegację z Monako do Strasburga na oficjalną ceremonię z okazji nadania Księstwu statusu 46. państwa członkowskiego Rady Europy, co było decydującym momentem dla suwerenności kraju.

Wśród zobowiązań Albert II ochrona środowiska zawsze zajmowała szczególne miejsce. Tak więc w kwietniu 2006 r., niecały rok po wstąpieniu na tron, głowa państwa Monako poprowadziła wyprawę na Biegun Północny z rosyjskiej bazy Barneo. Oprócz oddania hołdu arktycznym kampaniom eksploracyjnym Jego prapradziadka, księcia Alberta I, celem wyprawy było podniesienie globalnej świadomości wyzwań stojących przed planetą w zakresie zmian klimatu i zanieczyszczenia, szczególnie w zagrożone regiony polarne.

Po powrocie stworzył Fundację Księcia Alberta II, poświęconą walce ze zmianami klimatu, ochronie różnorodności biologicznej i zasobów wodnych planety.

Fundacja, działająca głównie w regionach polarnych, w basenie Morza Śródziemnego i w krajach najsłabiej rozwiniętych (LDC), od tego czasu kierowała lub wspierała prawie 500 projektów na całym świecie, we współpracy z lokalnymi zainteresowanymi stronami, laboratoriami naukowymi i instytucjami politycznymi.

W styczniu 2009 r. Książę Albert II poprowadził trzytygodniową wyprawę na Antarktydę, aby spotkać się ze społecznością naukową, stając się pierwszą głową państwa, która odwiedziła oba bieguny. Brał także czynny udział we wszystkich negocjacjach ONZ w sprawie klimatu, różnorodności biologicznej i ochrony oceanów, a zwłaszcza w porozumieniu paryskim, które Monako podpisało pod jego zwierzchnictwem w 2016 r.

Za panowania księcia Alberta II Księstwo zdecydowanie zobowiązało się do zapewnienia przejrzystości podatkowej, podpisując 35 umów dwustronnych i usuwając je ze wszystkich szarych list. Księstwo jest również stroną Konwencji OECD o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych, która ma na celu zwiększenie wymiany informacji podatkowych między krajami, na żądanie i automatycznie, w celu lepszego zwalczania oszustw podatkowych.

W 2019 r. uruchomienie programu Extended Monaco było wynikiem determinacji księcia Alberta II, aby uczynić Monako znaczącym graczem w cyfrowej transformacji.

Albert II, który brał udział w pięciu igrzyskach olimpijskich jako członek drużyny bobslejowej Monako, jest również aktywny na międzynarodowej scenie sportowej.

Jest Przewodniczącym Komitetu Olimpijskiego Monako i jest członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego od 1985 roku.